Begin april: regelmatig een hoop koolwitjes in de tuin.
Er moet zeer regelmatig onkruid gewied worden. Een flink aantal kruiden blijkt de winter niet overleefd te hebben. Vooral over de basilicum minimum zijn we zeer bedroefd; deze plant groeide uit tot prachtige struikjes met veel bloemen en nu is er niets meer van over. Bestaat er dan toch geen winterharde (of overblijvende) basilicum?
Volkomen onverwacht blijkt de gele Achillea uit een zijvak zich uitgezaaid te hebben over de hele tuin. Op één plek (midden foto) laten we het staan.
De oregano (links) komt maar langzaam op gang. We verwijderen de dode tijmplantjes (rechts).
Hier en daar grote bossen vergeet-mij-nieten.
Dit voorjaar nauwelijks kale plekken: overal staat het groen van geraniums (ooievaarsbekken).
Het grote waterprobleem openbaart zich. De grond ligt in het centrum van de tuin namelijk nog steeds erg hoog en loopt dan schuin af naar de zijranden. Dit heeft tot gevolg dat de aarde in de buurt van de boom snel uitdroogt (het regenwater stroomt nooit omhoog!) en dat de grond nabij de stenen randen te nat is.
Rond de Moerbei hebben we een schaduwplant gezet: Pachysandra terminalis.
Ondertussen hebben we vernomen dat de gemeente geen geld meer wenst uit te geven aan nieuwe planten; we zijn met stomheid geslagen. Waarom dan zoveel éénjarige kruiden geleverd? En waarom niet zorgvuldiger in de aarde gezet? We zullen voortaan de tuincentra langs moeten voor leuke aanbiedingen, en deze betalen uit eigen zak...
2 opmerkingen:
Dat ze geen geld meer willen uitgeven aan nieuwe planten, is dat een soort wraak omdat de onkruidbestrijding zonder gif zoveel duurder zou zijn?
Geen idee.
Maar mechanische onkruidbestrijding is niet duur, en azijn ook niet.
E.e.a. wordt steeds onduidelijker.
We worden zwaar bedrogen door de rekenmeester van de gemeente...
Een reactie posten